Άρθρο του Francesco Lamendola
Μετάφραση: Ιωάννης Αυξεντίου
Το 1963 εκδόθηκε το ιστοριογραφικό αριστούργημα ενός εξαιρετικού ιταλού ερευνητή και συγγραφέα, του Franco Bandini, ο τίτλος του ήταν ”Η Τεχνική της ήττας” και ήταν αφιερωμένο στις πρώτες σαράντα ημέρες της παρέμβασης στον πόλεμο της Ιταλίας το 1940, μέχρι την μάχη της Punta Stilo. Η θέση του Bandini, πολιτικά μη ορθή, είναι ότι ήταν η Μ.Βρετανία που ήθελε, με οποιοδήποτε κόστος, η Ιταλία να εισέλθει στο μέτωπο δίπλα στην Γερμανία, διότι μόνον έτσι, με την επέκταση της σύγκρουσης που θα προέκυπτε (Μεσόγειος, Βαλκάνια, βόρεια και ανατολική Αφρική) οι ΗΠΑ θα έσπαγαν την αδράνεια τους και θα παρατάσσνταν στο πλευρό της Αγγλίας. Η πρωτοτυπία της θέσης του Franco Bandini δεν σταματά εδώ, υποστηρίζει επίσης ότι η ιταλική στρατιωτική κάστα, και όχι μόνον εκείνη, έκανε τα πάντα για να χάσει τον πόλεμο και ότι με μία διαφορετική στρατηγική σχεδίαση των επιχειρήσεων, θα μπορούσε να επιφέρει εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα. Ο λόγος ήταν η επιθυμία να ανατραπεί ο Φασισμός, έτσι ώστε πολλοί εκπρόσωποι του οικονομικού και βιομηχανικού κόσμου να διασφαλίσουν τα εγωιστικά συμφέροντα τους και επίσης το γεγονός πως πολλοί στρατηγοί και ναύαρχοι ήταν φίλο-Βρετανοί.
Λοιπόν: αυτό το βιβλίο, και η παράδοξη, αλλά διόλου απίθανη, θέση του επιστρέφει με δυναμισμό στην μνήμη μας αυτές τις ημέρες της σύγχυσης και της απώλειας, εμπρός από την διπλή ισλαμική απειλή, εκείνη της μετανάστευσης–αποίκησης και εκείνη των βάρβαρων τρομοκρατών επιθέσεων που εκδηλώνονται την μία ημέρα εδώ και την άλλη εκεί, σπέρνοντας τον πανικό σε όλη την Ευρώπη.
Ο τίτλος του βιβλίου του Franco Bandini μας έρχεται στο μυαλό γιατί διαπιστώνουμε, αυτή την φορά σε ευρωπαϊκή κλίμακα, ένα φαινόμενο πολύ όμοιο: ένα μίγμα ασυνειδησίας, επιφανειακότητας, ερασιτεχνισμού, άγνοιας, εγκληματικού καιροσκοπισμού και ιδεολογικής άρνησης να ιδωθεί η πραγματικότητα. Όλες αυτές οι συμπεριφορές παραδίδουν την ήπειρό μας στα χέρια της μετανάστευσης–αποικισμού-ισλαμικής κατάκτησης, και ευνοούν το αδυνάτισμα των αμυνών και των όποιων αντισωμάτων. Όλα αυτά σε μία προοπτική που μοιάζει περισσότερο με μία πραγματική κατατρόπωση, παρά με μία απλή ήττα: είναι η ήττα μαζί με την ατίμωση, δηλαδή μία ήττα όχι μόνον ολοκληρωτική, αλλά προπάντων επίσης και μία ηθική παράδοση, μία αυτό-καταστροφή της δικής μας ταυτότητας και αξιοπρέπειας.
Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι διανοούμενοι και αυτοί οι κακοί επίσκοποι και ιερείς φέρουν την ηθική ευθύνη γι’ αυτό που συμβαίνει και θα συμβεί εις βάρος των επόμενων γενεών.
Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι όλοι οι καθοδηγητές της Ευρώπης, οι πολιτικοί, οι δημόσιοι λειτουργοί, οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι,οι διανοούμενοι και οι δημοσιογράφοι, οι επίσκοποι και το Βατικανό, είναι σύμφωνοι- για λόγους διαφορετικούς βέβαια η κάθε κατηγορία, αλλά ουσιαστικά σύμφωνοι- να επιταχύνουν τη διαδικασία ισλαμοποίησης της Ευρώπης.