Γεννήθηκε το 1469 στη Φλωρεντία και πέθανε το 1527 στη Φλωρεντία. Τα κύρια ενδιαφέροντα του ήταν η πολιτική και η ηθική, επηρεάστηκε βασικά από τον Αριστοτέλη και τον Κικέρωνα, ενώ επηρέασε τον Χομπς, τον Μοντεσκίε, τον Ρουσσώ και τον Νίτσε.
Τα έργα του ήταν ο Ηγεμόνας, οι Λόγοι και η Τέχνη του Πολέμου. Η Φλωρεντία στην οποία γεννήθηκε και πέθανε ήταν μια πόλη – κράτος που την κυβερνούσε η οικογένεια των Μεδίκων. Ήταν πλούσια, αλλά ευάλωτη, πολιτισμικά αναπτυγμένη, αλλά πολιτικά ασταθής.
Ο Μακιαβέλι αφιέρωσε τη ζωή του στην πραγματοποίηση του ονείρου του για μια ενωμένη και ενιαία Ιταλία, που θα είχε τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει τους ξένους εχθρούς και τους εσωτερικούς εμφύλιους. Τα πρώτα χρόνια της πολιτικής του καριέρας και μέχρι την επιστροφή των Μεδίκων το 1512 υπήρξε γραμματέας των Δέκα, ενός δεκαμελούς συμβουλίου που κυβερνούσε τη πόλη. Στα καθήκοντά του ήταν και οι διπλωματικές αποστολές στη Γαλλία και τα γερμανικά κρατίδια. Με την επιστροφή των Μεδίκων η δημοκρατία διαλύθηκε και ο Μακιαβέλι εσφαλμένα θεωρήθηκε ότι συνωμοτούσε εναντίον τους. Συνελήφθη και βασανίστηκε, αλλά τελικά αφέθηκε ελεύθερος καταβάλλοντας κάποιο πρόστιμο.
Τα επόμενα χρόνια τα πέρασε μακριά από την κυβέρνηση στο κτήμα του έξω από τη Φλωρεντία όπου έγραψε τον Ηγεμόνα (1513) και το Λόγοι σχετικά με τα πρώτα δέκα βιβλία του Τίτου Λίβιου (1517).
Ο Ηγεμόνας ήταν ένα φυλλάδιο προς τον Λορέντσο των Μεδίκων, ως προσπάθεια να κερδίσει την εύνοια του, κάτι που όμως δεν τελεσφόρησε. Ακόμα και με την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1527, για να ξαναπέσει το 1531, οι Μέδικοι φρόντισαν να μην βρίσκεται σε κανένα κυβερνητικό πόστο, ο θάνατός του όμως ήταν την ίδια χρονιά. Ο καλός ηγεμόνας για τον Μακιαβέλι ήταν αυτός που κάνει ότι είναι δυνατό για την επίτευξη ενός σκοπού, χωρίς να είναι αδύναμος κατά την κρίση του ή την αποφασιστικότητα του. Στους Λόγους γράφει ανοιχτά μέσα από μια δημοκρατική σκοπιά, πατώντας στο ίδιο επίπεδο με τις απόψεις που αναφέρει στον Ηγεμόνα, αλλά τις αναπτύσσει πιο διεξοδικά.