Mετά την επίθεση στο σατυρικό περιοδικό Charlie Hebdo και την διπλή ομηρία που ακολούθησε με τις καταιγιστικές εξελίξεις, οι Γάλλοι πολίτες μοιάζουν να ξυπνούν σε μια νέα πραγματικότητα. Σύμφωνα με αναλυτικά ρεπορτάζ που φιλοξενήθηκαν στο γαλλικό Τύπο, οι Γάλλοι έχουν χάσει την ηρεμία τους. Ακόμα και εκείνοι που δεν υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες της αιματοχυσίας στη Charlie Hebdo, τη Μονρούζ και την Βενσέν, δυσκολεύονται να διαχειριστούν το θυμό και το άγχος τους.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Le Figaro» που επικαλέστηκε στοιχεία ειδικών, τις πρώτες ημέρες μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις, η κατανάλωση αγχολυτικών και υπνωτικών φαρμάκων αυξήθηκε κατά 18,2%.
Σε μια Ευρώπη που ο φόβος για χτυπήματα από την πλευρά των Τζιχαντιστών πλανάται ως απειλή, οι εξελίξεις στη Γαλλία ξυπνούν απότομα τους πολίτες από την μέχρι χθες ανέμελη ζωή τους. Το Geopolitics and Daily News επικοινώνησε με τη Γαλλίδα συγγραφέα Σιμόν Λε Μπαρόν για να μας δώσει την εικόνα πριν και μετά τις επιθέσεις. Παραθέτουμε αυτούσια κομμάτια από τη συνομιλία μας:
«Γεννήθηκα στη Βρέστη (Brest) της Βρετάνης, πόλη όλων των προγόνων μου, το 1952. Ο Ζαν Μαρι Λε Πεν είναι Βρετόνος κι αυτός, δηλαδή δεν είμαστε Γάλλοι αλλά Κέλτες. Οι γονείς μου δεν με βάφτισαν. Πήγα στο δημόσιο σχολείο μέχρι το baccalauréat.
Δεν υπήρχαν μουσουλμάνοι την εποχή εκείνη ή αν υπήρχαν δεν φαινόντουσαν. Οι πλειοψηφία του λαού ήταν καθολικοί αλλά δεν μιλάγαμε ποτέ για θρησκεία. Ήταν μια εποχή που περνάγαμε ωραία» μας αποκάλυψε η Σιμόν Λε Μπαρόν θέλοντας να μας δείξει τα χρόνια που όλα ήταν ανέμελα. «Ο γιος μου γεννήθηκε το 1981 στη Joué-Les-Tours. Το 1984 αποφάσισα να το βάλω στο νηπιαγωγείο. Το πρώτο μεσημέρι που πήγα να τον πάρω, μου έδειξε διακριτικά τα παιδάκια που τον είχαν ενοχλήσει. Μου έκανε εντύπωση που η μισή τάξη ήταν μουσουλμανάκια . Τότε τον πήγα, ενώ δεν έχω θρησκεία, στο καθολικό σχολείο (όλα τα ιδιωτικά σχολεία στη Γαλλία είναι καθολικά) για να είναι με Γάλλους. Ύστερα, για τη πρώτη γυμνασίου, στη Νίκαια πλέον, τον έβαλα σε σχολείο που φοιτούσαν και μουσουλμάνοι. Αργότερα φύγαμε και μείναμε στην Ιταλία για 3 χρόνια. Όταν επιστρέψαμε στη Νίκαια το 1996, τον έβαλα στο δημόσιο για να τελειώσει τη τελευταία τάξη του γυμνασίου.
Στη Γαλλία είναι υποχρεωτικό να βάλεις το παιδί σου στο σχολείο της συνοικίας σου. Στην τάξη του (περίπου 30 μαθητές) οι 3 μόνο ήταν λευκοί Γάλλοι, όλοι οι άλλοι ήταν Άραβες αλλά με γαλλική υπηκοότητα κι ένας απ΄ αυτούς έγινε ο μόνος φίλος του!» Καθώς τα χρόνια στη Γαλλία περνούσαν η Σιμόν Λε Μπαρόν μας αποκαλύπτει πως εξελίσσεται η κατάσταση. Έχουμε φτάσει πλέον στο 2004,έναν μόλις χρόνο πριν τη Γαλλική Ιντιφάντα, το θερμό Νοέμβρη του 2005. «Το 2004 αντικατέστησα ένα καθηγητή γαλλικής για 6 μήνες σε γυμνάσιο της Νίκαιας (το 2002 είχα πάρει ένα νέο πτυχίο “Γαλλικά για τους αλλοδαπούς” που το φτιάξανε το 1999).
Το γυμνάσιο είχε 500 μαθητές μουσουλμάνους και ένα διευθυντή Εβραίο! Μόνο στη Γαλλία θα το βρείτε αυτό το παράδοξο! Στην τάξη μου είχα 12 μαθητές που, μόλις, είχαν έρθει από το Μαγκρέμπ. Ήταν όλοι τους μεταξύ 13 και 16 ετών (το σχολείο είναι υποχρεωτικό μέχρι 16 ετών στη Γαλλία). Μετά από ένα μήνα αποφάσισα να σταματήσω. Ο λόγος; Όχι μόνο δεν μιλούσανε ούτε μία λέξη γαλλική αλλά όλη την ώρα των μαθημάτων ήταν επάνω στα τραπέζια, με βρίζανε, μια μαθήτρια, μάλιστα, με χτύπησε και ο διευθυντής της έδωσε δίκιο( ήθελε να φέρει τους γονείς της να μου κάνουν μήνυση) . Οι συνάδελφοι μου είπαν τότε ακριβώς αυτό: “Εσύ πάρε το μισθό σου και μη μιλάς. Τι σε νοιάζει αν μάθουν ή όχι τα γαλλικά, αλλά πρέπει ως μαθητές να μείνουν στο σχολείο για να πάρουν τα κρατικά επιδόματα οι γονείς τους.”» Σύμφωνα με τη Σιμόν Λε Μπαρόν το αραβικό στοιχείο ήταν έντονο σε όλη τη Γαλλία και υπάρχουν γειτονιές και συνοικίες που δεν ακούς λέξη στα γαλλικά.
Όπως η ίδια μας είπε: «Η επίθεση στο σατυρικό περιοδικό σόκαρε τον κόσμο και έγινε γνωστή γιατί σκοτώθηκαν τόσα άτομα, οι επιθέσεις,όμως, φανατικών ισλαμιστών είχαν ξεκινήσει στη Γαλλία πριν από τις εορτές των Χριστουγέννων.»
Αναφέρεται στις επιθέσεις στη Joué-Les-Tours όταν ένας τρομοκράτης επιτέθηκε σε 3 αστυνομικούς, φώναξε «Allah Akbar», τον σκότωσαν, στη Νάντη όπου άλλος ισλαμιστής έκανε επίθεση με φορτηγάκι και στη Ντιζόν. «Στη περιοχή της TOURS υπάρχουν εκατοντάδες ισλαμιστές φανατικοί, όλοι έτοιμοι για το τζιχάντ», μας λέει χαρακτηριστικά. Ένα κύμα φόβου φαίνεται πως έχει κατακλύσει τη Γαλλία καθώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιθυμούν να φύγουν από τη χώρα όπως μας είπε η Σιμόν Λε Μπαρόνλόγω του ισλαμικού στοιχείου. Την ίδια στιγμή σύμφωνα με δημοσκόπηση, οι Γάλλοι εμφανίζονται διχασμένοι και φοβισμένοι.
Όσον αφορά την ελευθερία της έκφρασης στο διαδίκτυο και τους ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης, οι Γάλλοι εμφανίζονται διχασμένοι: το 50% τάσσεται υπέρ ενός “περιορισμού” της, ενώ το 49% διαφωνεί και το 1% δεν απάντησε στο ερώτημα.Στη συντριπτική πλειοψηφία τους (81%) οι ερωτηθέντες συμφωνούν να χάνουν τη γαλλική υπηκοότητα όσοι έχουν διπλή υπηκοότητα και έχουν καταδικαστεί για τρομοκρατικές ενέργειες στο γαλλικό έδαφος.Σχεδόν επτά στους δέκα (ποσοστό 68%) θεωρούν ότι θα πρέπει “να απαγορεύεται να επιστρέψουν στη Γαλλία οι Γάλλοι πολίτες για τους οποίους υπάρχουν υποψίες ότι πήγαν να πολεμήσουν σε χώρες ή περιοχές που ελέγχονται από τρομοκρατικές ομάδες”.
Από την άλλη, το 57% των Γάλλων δεν επιθυμεί “άλλες στρατιωτικές επεμβάσεις στη Συρία, την Υεμένη ή τη Λιβύη” και το 63% δεν θέλει “να ενταθούν οι γαλλικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Ιράκ”. Ο λόγος είναι γιατί τα γεγονότα δεν έχουν σταματήσει να λαμβάνουν χώρα στη Γαλλία. Όπως μας είπε η Σιμόν στην πόλη Καρκασόν είχαμε ένα περιστατικό με ισλαμιστή ο οποίος υπό την απειλή τσεκουριού φώναζε «Allah Akbar» και ότι θα επαναληφθεί η σφαγή του Charlie Hebdo. Το γεγονός ερευνά η αστυνομία. Επίσης, στη πόλη Nogent-Le-Rotrou ένας τζιχαντιστής όρμησε με το αμάξι του σε ένα γκρουπ ατόμων που είχαν συγκεντρωθεί για τα θύματα Charlie Hebdo.
Την ίδια ώρα πολλοί είναι οι καθηγητές των δημοσίων σχολείων που τηλεφωνούν στην αστυνομία λέγοντας ότι οι μαθητές τους αρνούνται να τηρήσουν ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των θυμάτων της Charlie Hebdo,αντίθετα φωνάζουν «Allah Akbar» μέσα στην τάξη. Τέτοιες μαρτυρίες έρχονται απ΄όλη τη Γαλλία και συνολικά ξεπερνούν τις 200, όπως μας είπε η Σιμόν Λε Μπαρόν «αναγράφονται , δε, στα ψιλά γράμματα του Τύπου για να μην προκαλέσουν τρόμο».
http://hellas-diaggeleas.blogspot.gr/2015/01/blog-post_940.html#more
Η Γαλλία είναι μια χώρα κόλαση! Η «φωλιά» του «κούκου» στην κυριολεξία…Μια χώρα χωρίς καμία προοπτική….με ηγέτες νάνους….
Περισσότερα για την Σιμόν Λε Μπαρόν εδώ ‘http://perimajestic.blogspot.com/2014/11/blog-post_214.html‘