Το Χόμπιτ ή Εκεί και Πάλι Πίσω είναι ένα φανταστικό μυθιστόρημα για παιδιάγραμμένο από τον Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν σαν παραμύθι. Εκδόθηκε για πρώτη φορά στις 21 Σεπτεμβρίου 1937 και έχαιρε μεγάλης επιδοκιμασίας. Ενώ μπορεί και να σταθεί ως αυτόνομο μυθιστόρημα, συχνά προωθείται ως το προοίμιο του αριστουργήματος του Τόλκιν Ο Άρχοντας των Δακτυλιδιών.
Το Χόμπιτ ή Εκεί και Πάλι Πίσω τοποθετείται χρονικά “μεταξύ της εποχής των Μαγικών Πλασμάτων (faerie) και της Κυριαρχίας των Ανθρώπων”, και περιγράφει την περιπέτεια του “σπιτόγατου” Μπίλμπο Μπάγκινς (το “Χόμπιτ” του τίτλου), όταν αφήνει το χαρούμενο αγροτικό χωριό του, το Σάιρ, για να κινηθεί σε σκοτεινότερες περιοχές και να αναμειχθεί σε βαθύτερες υποθέσεις και ιστορίες της Μέσης Γης , παρέα με δεκατρείς Νάνους και το μάγο Γκάνταλφ, και να έρθει αντιμέτωπος με διάφορους κατοίκους και πλάσματα της Μέσης Γης, ώσπου να φτάσει να διεκδικήσει μερίδιο από τον κρυμμένο θησαυρό του Δράκου Σμάουγκ (Smaug). Αποδεχόμενος την, κατά το ήμισυ, καταγωγή του από το γένος των Τουκ (ένα παρακλάδι του οικογενειακού του δέντρου μάλλον ρομαντικό, ονειροπόλο και περιπετειώδες) και με την εξυπνάδα και τη λογική του, μέσα από την περιπέτεια ο Μπίλμπο ωριμάζει, γίνεται ικανότερος και σοφότερος.
Οι χαρακτήρες του Χόμπιτ
- Μπίλμπο Μπάγκινς, ο πρωταγωνιστής του ομώνυμου βιβλίου, ένα αξιοσέβαστο, ήρεμο, μεσήλικο χόμπιτ. Ενώνεται με τους υπόλοιπους στην περιπέτεια ως ένας διστακτικός διαρρήκτης.
- Γκάνταλφ, ένας περιοδεύων μάγος (Istar), που προτείνει στο Μπίλμπο να συνοδέψει τους δεκατρείς νάνους και που εμφανίζεται ξανά σε κρίσιμες στιγμές της ιστορίας.
- Θόριν Δρύασπις (Thorin Oakenshield), στομφώδης μορφή της παρέας και κληρονόμος του βασιλείου των Nάνων κάτω από το Μοναχικό Βουνό.
- Σμάουγκ (Smaug, στην ελληνική μετάφραση αναφέρεται και ως Νοσφιστής), ο δράκος που χρόνια πριν είχε λεηλατήσει το βασίλειο των Nάνων, όταν κυβερνούσε ο παππούς του Θόριν.
Η πλοκή περιλαμβάνει και άλλους χαρακτήρες διαφορετικής σημασίας, όπως είναι οι υπόλοιποι δώδεκα νάνοι της παρέας, τα Ξωτικά, οι Άνθρωποι, τα Τρολ, τα Ορκ, οι γιγάντιες αράχνες, οι Αετοί, τα Βάργκς (άγριοι λύκοι), ο σοφός μισο-ξωτικός Έλροντ, το Γκόλουμ, ένα μυστηριώδες πλάσμα που μένει σε μια υπόγεια λίμνη, τον Μπέορν (Beorn, στην ελληνική μετάφραση αναφέρεται και ως Άρκος) τον άνθρωπο που μπορεί να μεταμορφώνεται σε αρκούδα, και το Βάρδο τον Τοξότη, μια ηρωική μορφή της Έσγκαροθ, της Λιμνούπολης.
Στο πρώτο κεφάλαιο, ο Γκάνταλφ παγιδεύει τον Μπίλμπο, ώστε να οργανώσει μια συγκέντρωση για δεκατρείς νάνους, που φιλοδοξούν να σώσουν το Μοναχικό Βουνό και το θησαυρό του από τον Δράκο Σμάουγκ. Ο Γκάνταλφ προτείνει να δράσουν πονηρά και κρυφά, αποκαλύπτοντας ένα παλιό χάρτη που δείχνει μια μυστική πόρτα και εισηγείται να πάρουν μαζί τους τον Μπίλμπο ως “διαρρήκτη”. Οι Νάνοι και ο Μπίλμπο, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του, συμφωνούν με την ιδέα του Γκάνταλφ.
Πολύ σύντομα, ο Γκάνταλφ τους σώζει από τρολς και έτσι καταφέρουν να διασχίζουν το Ρίβεντελ (Σχιστό Λαγκάδι). Αφού κρύβονται για να γλιτώσουν από τις γιγάντιες αράχνες, η παρέα μπαίνει στα Βουνά της Καταχνιάς όπου και αιχμαλωτίζεται από γκόμπλινς. Αν και ο Γκάνταλφ τους βοηθά να δραπετεύσουν, ο Μπίλμπο χάνεται από τους υπόλοιπους. Μόνος του μέσα στο σκοτάδι, ο Μπίλμπο βρίσκει ένα δαχτυλίδι και βάζοντας στοίχημα τη ζωή του, παίζει ένα παιχνίδι γρίφων με ένα μυστηριώδες πλάσμα, το Γκόλουμ. Ο Μπίλμπο κερδίζει την τελευταία στιγμή με τη βοήθεια του δαχτυλιδιού αυτού, που κάνει αόρατο όποιον το φοράει, σώζεται για την ώρα και ξανασμίγει με την υπόλοιπη παρέα. Μετά από αυτό το περιστατικό, η υπόληψη του Μπίλμπο βελτιώνεται στην ομήγυρη των Νάνων. Διασχίζουν το δάσος του Μίρκγουντ, όπου ο Μπίλμπο σώζει τους νάνους από κάτι γιγάντιες αράχνες. Στη συνέχεια, τους σώζει από τα Ξωτικά που τους είχαν φυλακίσει. Μέχρι αυτή τη στιγμή, η ομάδα βασίζεται στον Μπίλμπο, κατά την απουσία του Γκάνταλφ, και αυτός με τη σειρά του βασίζεται στο μαγικό δαχτυλίδι.
Φτάνοντας στη Λιμνούπολη, την Έσγκαροθ, ο κόσμος τους καλωσορίζει, ελπίζοντας ότι οι νάνοι θα εκπληρώσουν τις προφητείες για το θάνατο του Σμάουγκ. Οι νάνοι, καταφέρνουν να μπουν στο βουνό από τη μυστική πόρτα, ενώ ο Μπίλμπο που εξερευνά το λημέρι του δράκου μαθαίνει για το τρωτό σημείο του. Ο δράκος συνειδητοποιεί ότι οι κάτοικοι της Λιμνούπολης ήταν αυτοί που βοήθησαν τους εισβολείς και έτσι ξεκινάει εξαγριωμένος για να καταστρέψει την πόλη τους. Μια ευγενής φτερωτή τσίχλα κρυφακούει τον Μπίλμπο που μιλά για το τρωτό σημείο του Σμάουγκ και το μεταφέρει στον Βάρδο τον Τοξότη, ο οποίος και συντρίβει το Δράκο.
Οι νάνοι ανακτούν την κυριότητα του βουνού και του θησαυρού. Ο Μπίλμπο βρίσκει το εξαιρετικό διαμάντι του Άρκενστοουν και το κρύβει. Στο μεταξύ, οι άνθρωποι της Λιμνούπολης και τα Ξωτικά καταφθάνουν ζητώντας αποζημίωση και πληρωμή για τη βοήθεια που είχαν προσφέρει, καθώς επίσης και μερίδιο από το θησαυρό. Ο Θόριν αρνείται και συγκαλεί την οικογένειά του από το Βορρά για να τον υποστηρίξει. Ο Μπίλμπο δίνει το Άρκενστοουν ως αντάλλαγμα για να αποτρέψει τον επικείμενο πόλεμο, αλλά οι νάνοι είναι αδιάλλακτοι. Ο Θόριν, εκτός εαυτού, εξορίζει τον Μπίλμπο. Ο πόλεμος φαντάζει αναπόφευκτος.
Άξαφνα εμφανίζεται ο Γκάνταλφ που τους ενημερώνει ότι πλησιάζει ένας στρατός από γκόμπλινς και Βαργκς. Νάνοι, άνθρωποι και ξωτικά ξεχνούν προς στιγμή τις διαφορές τους, ενώνονται και ακολουθεί μια τρομακτική μάχη. Πάνω στην ώρα καταφθάνουν ο Μπέορν και οι αετοί και έτσι κερδίστηκε η Μάχη των Πέντε Στρατών. Ο Θόριν πεθαίνει στη μάχη, αφού όμως πρώτα αναγνωρίσει τη σοφία και την ανιδιοτέλεια που έδειξε ο Μπίλμπο. Ο θησαυρός διανέμεται δίκαια, αλλά ο Μπίλμπο αρνείται το μεγαλύτερο μέρος του μεριδίου του από τα πλούτη, καθώς δεν το έχει ανάγκη αλλά και επειδή δεν έχει τρόπο για να τα μεταφέρει πίσω στο σπίτι του. Εντούτοις παίρνει αρκετά ώστε να γίνει ένα πλούσιο χόμπιτ και να ζήσει ευτυχισμένα έκτοτε.
To 1955, σε μια επιστολή του προς τον W. H. Auden, ο Τόλκιν αναφέρει ότι προς το τέλος της δεκαετίας του ’20, όταν ήταν καθηγητής Άγγλοσαξονικών στο κολέγιο του Πέμπροουκ στην Οξφόρδη, ξεκίνησε να γράφει Το Χόμπιτ ενώ βαθμολογούσε διαγωνίσματα. Βρήκε ένα κενό κομμάτι χαρτί και εμπνευσμένος ξαφνικά, έγραψε την περίφημη φράση “Σε μια τρύπα στο έδαφος, ζούσε ένα χόμπιτ”. Δεν έγραψε τίποτα περισσότερο εκείνη τη στιγμή, αν και στα επόμενα χρόνια δημιούργησε το χάρτη του Θρορ, περιγράφοντας τη γεωγραφία της ιστορίας. Δημοσιεύθηκε τελικά στις αρχές της δεκαετίας του ’30, αφού μια οικογενειακή φίλη, η Ελέιν Γκρίφιθς, διάβασε την ιστορία.
Όταν αυτή αργότερα εργαζόταν στον εκδοτικό οίκο George Allen & Unwin, αποκάλυψε την ύπαρξη της ιστορίας σε ένα μέλος του προσωπικού, τη Σούζαν Ντάγκναλ, η οποία, με τη σειρά της, ζήτησε από τον Τόλκιν να διαβάσει το ημιτελές ακόμα χειρόγραφο. Αυτός δέχτηκε και της το έδωσε και εκείνη εντυπωσιασμένη του πρότεινε να το ολοκληρώσει. Το περιστατικό έγινε στα τέλη του 1936 και η Susan Dagnall παρουσίασε το βιβλίο στον εκδότη Stanley Unwin, ο οποίος ζήτησε από το 10χρονο γιο του, Ράινερ, να γράψει μια κριτική. Ο Ράινερ έγραψε μια τόσο ενθουσιώδη κριτική για το βιβλίο, ώστε τελικά αποφασίστηκε η δημοσίευση του Χόμπιτ από τους Allen & Unwin.
Κάντε κλίκ εδώ