Tο μικρό νησί Pitcairn island βρίσκεται στο νότιο Ειρηνικό και ανακαλύφθηκε το 1789 από Βρετανούς ναύτες οι οποίοι στασίασαν και βρήκαν καταφύγιο στο μέχρι τότε άγνωστο νησί. Πρόκειται για ένα επίγειο παράδεισο, πνιγμένο στο πράσινο και απόλυτα ασφαλή αφού όλοι οι κάτοικοι γνωρίζονται μεταξύ τους και ποτέ δεν κλειδώνουν τα σπίτια τους.
Οι μόλις 48 κάτοικοι του επίγειου παράδεισου αναζητούν και άλλους ανθρώπους που θα επιθυμούσαν να ζήσουν εκεί αφού το νησί είναι εξαιρετικά αραιοκατοικημένο και υπάρχει χώρος για πολλούς ακόμα. Όσοι θα ήθελαν να γίνουν μόνιμοι κάτοικοι και δεν έχουν οικογενειακούς δεσμούς με το νησί καλούνται να υποβάλουν αίτηση στο Συμβούλιο του νησιού και τον Διοικητή.
Δυστυχώς όμως ακόμα και ο παράδεισος έχει προβλήματα! Το νησί που βασίζεται οικονομικά στον Τουρισμό κήρυξε πτώχευση το 2004 αφού ελάχιστοι το γνωρίζουν και ο Τουρισμός βρίσκεται σε πτώση. Η ηλεκτρική ενέργεια κοστίζει πολύ ακριβά ενώ ο πληθυσμός του νησιού γεράζει με την πλειοψηφία των κατοίκων να είναι πάνω από τα 65 έτη. Οι νεότεροι που θα πρέπει να πάνε γυμνάσιο μετακομίζουν στη Νέα Ζηλανδία και μόνο οκτώ παιδιά κατοικούν τώρα στον γραφικό παράδεισο του Ειρηνικού.
Το σύνολο των κατοίκων είναι απευθείας απόγονοι των πειρατών του Μπάουντι και των Ταϊτινών που είχαν απαγάγει.
Γνωστή από ταινίες και μυθιστορήματα, η περιπέτεια του πλοίου και του πληρώματος αποτελεί μνημείο δίκαιης εξέγερσης απέναντι σε μια καταπιεστική και απάνθρωπη ιεραρχία, απέναντι σε μια σκληρή και παράλογη διαταγή.
Στις 28 Απριλίου του 1789, μετά από μία ατελείωτη περιπλάνηση από καταιγίδα σε καταιγίδα και ύστερα από μια δίαιτα που περιλάμβανε αποκλειστικά χαλασμένες τροφές και βρώμικο νερό, το εξαντλημένο πλήρωμα παίρνει στα χέρια του τη διοίκηση του πλοίου, εξορίζει τους καπετάνιους του αγγλικού πολεμικού ναυτικού σε μια στενή βάρκα και αρχίζει το πειρατικό του ταξίδι.
Η πορεία που ακολούθησε το Μπάουντι στον Ειρηνικό Ωκεανό, το διάστημα 1788-1790
Ταξίδι του Μπάουντι προς την Ταϊτή και η τοποθεσία όπου έγινε η ανταρσία, στις 28 Απριλίου 1789
Η πορεία του Μπάουντι μετά την ανταρσία, υπό την καθοδήγηση του Κρίστιαν
Η πορεία της βάρκας του Μπλάι και του πληρώματος του μέχρι το Τιμόρ
————————————————————————————————–
Ένα χρόνο μετά, ο Φλέτσερ Κρίστιαν, ανθυποπλοίαρχος και αρχηγός της κίνησης μαζί με την εύθυμη παρέα του, αποβιβάζεται στο ακατοίκητο νησί Πίτκερν και καίει το σοδομημένο καρβουνιάρικο (με ήρεμη θάλασσα, τα απομεινάρια του πλοίου είναι ακόμα ορατά).
Μετά την εγκατάσταση και την τακτοποίηση, οι περισσότεροι κάτοικοι πεθαίνουν είτε από τροπικές αρρώστιες είτε από τοπικούς καυγάδες. Όσοι επιβιώνουν πέφτουν στα δίχτυα του χριστιανισμού εμπνευσμένοι από τη μία και μοναδική Βίβλο του πλοίου. Σχηματίζουν μια υποτυπώδη κοινωνία, πολλαπλασιάζονται γεννοβολώντας ασύστολα και ζουν απλά, μακριά από οτιδήποτε.
Από το 1795 μέχρι το 1808, 3 πλοία περνούν κοντά από το νησί αλλά ούτε αποβιβάζονται ούτε δίνουν σημασία.
Το 1808 όμως, οι σχέσεις των Πίτκερν με τον έξω κόσμο αναβαθμίζονται, καθώς μέλη του εμπορικού πλοίου Τοπάζ περνάνε 10 ώρες στο νησί. Το γεγονός είναι τόσο σημαντικό που 30 χρόνια αργότερα τα νησιά γίνονται αγγλική αποικία. Το 1890, οι κάτοικοι της χώρας-νησιού-δρόμου προσηλυτίζονται στην Εκκλησία της Αποκαλύψεως της Έβδομης Ημέρας, ένα δόγμα ευαγγελικού τύπου που έχει σαν κύριο διακριτικό του στοιχείο την εμμονή στην ιερότητα της Έβδομης μέρας (κάτι σαν το Ιουδαϊκό Sabbath).
Διαβάστε για την Ανταρσία του Μπάουντυ ΕΔΩ
loading...
Loading...