Πώς είναι όταν, πίνοντας μια υπνωτική γουλιά από την νταμιτζάνα ενός παράξενου ανθρωπάκου, ξυπνήσεις ύστερα από είκοσι χρόνια;
Κι ενώ πιστεύεις πως η τρελή σου περιπέτεια μ’ όλα εκείνα τα περίεργα πλάσματα κράτησε μόνο μια νύχτα, να βρεθείς στον τόπο που μεγάλωσες, γέρος και άγνωστος, σ’ έναν άγνωστο κόσμο;
Σίγουρα η σοβαρή σας ενασχόληση με τα καλάθια και τα τέρματα δεν σας άφησε να διαβάστε την ιστορία του Ριπ Βαν Ούινκλ…. του ανθρώπου που κοιμήθηκε νέος, τον πήραν τα τρολλς και ξύπνησε γέρος….
Ούτε σας είπε κανείς ότι ο συγγραφέας της ιστορίας είναι ο ίδιος με αυτόν του ακέφαλου καβαλάρη, που μας μεταφέρει στο γνήσιο αμερικάνικο κλίμα των πρώτων χρόνων της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ….
Το ξέρουμε διότι στην βικιπίντια το αντίστοιχο θέμα έχει αναπτυχθεί ακόμα και στα Τούρκικα…αλλά όχι στα ελληνικά….(κλικ ΕΔΩ)
Ο Ριπ Βαν Ούινκλ απαντά σε πραγματική νοσολογική οντότητα….. Οι ιατροί, θα μπορούσαν να δώσουν το ονομά του στην Διασχιστική ή ψυχογενή αμνησία, αν είχαν ανοίξει κανα βιβλίο…ή έστω τα Κλασσικα Εικονογραφημένα…αντί να διαβάζουν Κλικ και Νίτρο…
Κάτι παρόμοιο με τον Ρίπ λοιπόν, έπαθε μια 32χρονη μητέρα….δεν κοιμήθηκε 20 χρόνια…αλλά ένοιωσε ότι κοιμόταν χρόνια αφού ξύπνησε σε έναν κόσμο άγνωστο για την ίδια….
Η Naomi Jacobs λοιπόν έπεσε για ύπνο ένα βράδυ της άνοιξης του 2008 ως μια 32χρονη μητέρα ενός 11χρονου αγοριού και φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ.
Το επόμενο πρωί συνέβη το εξής απίστευτο: όπως ισχυρίστηκε σε συνέντευξή της στο BBC ξύπνησε σαν τα τελευταία 15 χρόνια της ζωής της να μην είχαν υπάρξει ποτέ!
Δεν αναγνώριζε το σπίτι της και το γιο της, ενώ ακόμη και η φωνή της της φαινόταν διαφορετική, πιο βαριά απ’ όσο την είχε συνηθίσει.
Η τεχνολογία του 2008 μέσα στο σπίτι, από το smartphone μέχρι την τηλεόραση, της φαίνονταν σαν να είχαν βγει από ταινία φαντασίας.
«Ήμουν πεπεισμένη ότι θα κοιμόμουν και θα ξυπνούσα ξανά στο 1992», είπε στο BBC στο πλαίσιο συνέντευξης που έδωσε με αφορμή την έκδοση του βιβλίου που έγραψε σχετικά με την εμπειρία της με τίτλο Forgotten Girl. Ωστόσο δεν είχε ξεχάσει τα πάντα. Μπορούσε να θυμηθεί αριθμούς τηλεφώνου, το pin της κάρτας της, ενώ θυμόταν να οδηγεί, κάτι που σίγουρα δεν γνώριζε όταν ήταν 15 χρονών.
Αυτό που περιγράφει η Naomi Jacobs ταιριάζει με την περιγραφή της διασχιστικής ή ψυχογενούς αμνησίας, επισημαίνει για την περίπτωσή της ο ψυχολόγος Christian Jarrett.
Η ψυχογενής αμνησία είναι μια μορφή απώλειας μνήμης στην οποία μπλοκάρονται ορισμένες προσωπικές πληροφορίες, ωστόσο το άτομο διατηρεί την κινητική μνήμη (γι’ αυτό μπορεί να οδηγεί το αυτοκίνητο) και αναμνήσεις για πράγματα όπως νούμερα και ημερομηνίες (π.χ. το pin της κάρτας).
Σύμφωνα με τους ειδικούς, το άγχος είναι συνήθως η αιτία που πυροδοτεί αυτής της μορφής την αμνησία, ενώ οι αναμνήσεις επανέρχονται με τον καιρό.
Η εμπειρία που περιγράφει η συγκεκριμένη γυναίκα παρουσίαζε τα ίδια τυπικά συμπτώματα άλλων καταγεγραμμένων περιπτώσεων ψυχογενούς αμνησίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι αναμνήσεις της εξαφανίστηκαν μετά από μια περίοδο ασθένειας και άγχους και επέστρεψαν μετά από περίπου έξι εβδομάδες.
Ακολουθεί ένα βίντεο με ανάγνωση της ιστορίας του ΡΙΠ και το βίντεο με την συνέντευξη της πάσχουσας
Φυσικά και δεν υπάρχει ελληνική μετάφραση στην ΒΙΚΙ, φυσικά και δεν διαβάζει κανείς τίποτε σαν αυτό, Όλο αυτό φυσικά διότι …Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΙΚΗΣΕ στην χώρα μας και έτσι δεν υπάρχει ανάγκη για τέτοια λογοτεχνία…θα διαβάζετε όλοι ….Αλκη Ζέη ή κάτι τέτοιο….θα μαθετε όλες τις παπαριές για τον προφήτη , την δημοκρατία, το πολυτεχνείο, το πως είναι καλό να είσαι αδερφη και ……
ΚΑΛΗ ΤΟΥΣ ΤΥΧΗ