Κι εμείς, στην κοσμάρα μας!
Ψάχνοντας φιλμάκια ανά το Διαδίκτυο, έπεσα επάνω σ’ ένα ντοκυμανταίρ όχι απλώς καλό, αλλά συγκλονιστικό. Έχει να κάνει με ρομποτικά οπλικά συστήματα, που “αναπτύσσονται” – αν καί, γιά να είμαστε ακριβείς, ο ενεστώς έχει γίνει πρό πολλού αόριστος.
Το ντοκυμανταίρ το παραθέτω αμέσως. Δείτε το πρώτα…
Συμπεράσματα.
– Πρώτον, είμαστε πολύ κοντά στο απόλυτο της φονικής μηχανής.
Ρομπότς προγραμματισμένα να σκοτώνουν καί να …γλυτώνουν από εχθρικά πυρά. Ρομπότς αυτόνομα, δηλαδή που -έως έναν βαθμό- παίρνουν αποφάσεις από μόνα τους. Φονικές μηχανές με δύναμη πολλαπλάσια της ανθρώπινης, κι ομοίως ταχύτητα “σκέψης” καί πράξης. Με έτοιμες στη μνήμη τους τις άπειρες “παρτίδες σκακιού” γιά προσβολή καί διαφυγή.
– Δεύτερον, η Φύση είναι πάντα ο απόλυτος δάσκαλος, καί η αντιγραφή η ειλικρινέστερη μορφή κολακείας.
Ρομπότς με στερεοσκοπική όραση, αναγνώριση μορφών (pattern recognition), καί βάδισμα (συν ικανότητα αναρρίχησης καί λοιπές κινήσεις) βιολογικών οργανισμών. Τεχνητοί άνθρωποι, τεχνητά μουλάρια, τεχνητές σαύρες (που κουβαλάνε εκρηκτικά).
– Τρίτον, αυτό το ντοκυμανταίρ δεν είναι χθεσινό. Ακόμη κι αν είναι, οι κατασκευαστές τέτοιων μηχανών μας έχουν προειδοποιήσει τουλάχιστον από το 1984. Πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα πίσω! Καί πιό πριν, βέβαια, αλλά το 1984 όλοι είχαν δεί επιτραπέζιους μικρούς υπολογιστές – καί όσοι μέχρι τότε μιλούσαν γιά “φαντασιοπληξίες του Χόλλυγουντ”, άρχισαν να χρησιμοποιούν το στόμα τους