Η ρωσίδα φωτογράφος Ντιάνα Σερέμπρενικοβα, έζησε για λίγο στο χωριό Βγέζι Λογκ, ένα χωριό κρυμμένο στο δάσος της ρωσικής τάιγκα, μελετώντας την καθημερινότητα της αγροτικής ζωής.
Οι άνθρωποι εδώ ζουν σε διώροφα ξύλινα ή πέτρινα σπίτια. Το καλοκαίρι μαζεύουν μούρα και μανιτάρια, κόβουν σανό για τα ζώα, και καλλιεργούν λαχανικά και φρούτα. Επίσης, εργάζονται εδώ ή στη γύρω περιοχή ως φύλακες σε κατάστημα, ως εκπαιδευτικοί, γιατροί, ή οικοδόμοι. Οι νέοι πηγαίνουν στις πόλεις για να σπουδάσουν, και πολλοί από αυτούς δεν γυρίζουν πίσω.
Το μικρό χωριό ξυπνάει μόλις χαράξει ή και νωρίτερα ακόμη για να ταϊστούν τα ζώα. Οι γυναίκες αρμέγουν τις αγελάδες και ετοιμάζουν το πρωινό, κι οι άνδρες πάνε στους αγρούς ή στο δάσος.
Αυτό το χωριό είναι κρυμμένο στην τάιγκα, 180 χιλιόμετρα μακριά από την κοντινότερη πόλη Κρασνογιάρσκ. Οι καθημερινές δραστηριότητες των κατοίκων περιστρέφονται γύρω από τη φροντίδα του αγροκτήματος, των ζώων, και την προετοιμασία για το χειμώνα.
«Ο μαστός είναι ζεστός στην αφή, αλλά το άρμεγμα δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται», λέει η Άννα, κάτοικος του χωριού κι όταν τη ρωτώ πώς βλέπει τη ζωή στις πόλεις απαντά: «Δεν μου αρέσει η ζωή στις πόλεις, είναι πολύ θορυβώδης» συμπληρώνοντας μάλιστα πως «εδώ έχουμε τα ζώα μας κι όλα τα προϊόντα είναι φυσικά. Εκεί τι έχουν;»
Η Άννα αρμέγει τις αγελάδες από μικρή και το κάνει πολύ καλά. Δουλεύει γρήγορα και με τα δύο χέρια γεμίζοντας δύο κουβάδες γάλα. Κι αγελάδα περιμένει κι άλλο.
Ο ρυθμός της ζωής εδώ είναι αρκετά χαλαρός
Οι άνδρες του χωριού παίρνουν μαζί στα χωράφια τους νέους, για να κόψουν σανό, ώστε να έχουν τροφή τα ζώα το χειμώνα. «Τον Αύγουστο ο καιρός αλλάζει γρήγορα. Είναι ευχής έργο να διαρκέσει για άλλη μια βδομάδα ο καλός καιρός, ώστε να στεγνώσουν τα χόρτα και να ετοιμάσουμε το σανό για το χειμώνα», λέει ένας ντόπιος εργάτης.
Άρμεγμα, κτίσιμο, γεωργία και φροντίδα του νοικοκυριού. Αυτές είναι κύριες ασχολίες, καθώς επίσης να πάνε τα παιδιά τους στο σχολείο, να αποθηκεύσουν καυσόξυλα για το χειμώνα, να κόψουν σανό και να μαζέψουν μούρα…
Μερικές φορές είναι δύσκολο, αλλά οι ντόπιοι δεν θέλουν να φύγουν από εδώ. Συνήθως δεν έχουν τη δυνατότητα να πάνε κάπου αλλού.
Όπως σε όλα τα χωριά έτσι κι εδώ, γιορτάζουν για πολλές ημέρες τους γάμους, κάποτε και για μια ολόκληρη εβδομάδα. Οι γιορτές της Πρωτοχρονιάς επίσης κρατούν πολύ, και όταν μεθύσουν μπορεί να μαλώσουν για ασήμαντα πράγματα, αλλά μόλις λήξει ο καυγάς, γίνονται και πάλι φίλοι.
Παρόλο που οι χωρικοί αγαπούν την αγροτική ζωή και δεν θέλουν να φύγουν στις πόλεις, ο πληθυσμός των χωριών μειώνεται. Στις αστικές περιοχές είναι πιο εύκολο να βρουν δουλειά και να έχουν πρόσβαση σε ανεπτυγμένες υποδομές όπως σχολεία, νοσοκομεία, καταστήματα, κ.λπ.