Ο Ferdinand Cheval ζούσε και εργαζόταν στην πόλη Hauterives της Γαλλίας, στα τέλη του 19ου αιώνα.
Ήταν ένας απλός ταχυδρομικός υπάλληλος, αλλά πάντα ονειρευόταν ότι κάποια μέρα θα έκανε κάτι που θα έμενε στην ιστορία.
Μια μέρα και καθώς έκανε το συνηθισμένο του δρομολόγιο, το μάτι του έπεσε πάνω σε μία πέτρα στην άκρη του δρόμου. Εντυπωσιασμένος από την ομορφιά της, τη σήκωσε και την έβαλε στη τσέπη του με σκοπό να την κρατήσει. Στη συνέχεια όμως πρόσεξε ότι κατά μήκος του δρόμου, υπήρχαν και άλλες πολλές πέτρες σαν και αυτή. Έτσι ξεκίνησε να τις μεταφέρει αρχικά στις τσέπες του και στη συνέχεια σε καλάθια και σε καροτσάκι και να τις συγκεντρώνει στο σπίτι του.
Το 1879, αποφάσισε ότι είχε μαζέψει αρκετές πέτρες και βάλθηκε να εκπληρώσει το όνειρό του. Άρχισε να τις αναμειγνύει με τσιμέντο, ασβέστη και λάσπη και ξεκίνησε μια κατασκευή που ο ίδιος ονόμασε “το ιδανικό παλάτι”. Για την ολοκλήρωση των τοίχων και μόνο, χρειάστηκε 20 χρόνια σκληρής δουλειάς. Στη συνέχεια πρόσθεσε σκαλοπάτια, αγάλματα ζώων και πολλά άλλα διακοσμητικά στοιχεία, όλα φτιαγμένα από τις ίδιες πέτρες φυσικά.
Για την κατασκευή του, το ιδανικό παλάτι χρειάστηκε συνολικά 33 ολόκληρα χρόνια, αφού ο Ferdinand Cheval εργάστηκε μόνος του σε αυτό, από τη συλλογή των πετρών μέχρι την κατασκευή των αγαλμάτων και το χτίσιμο των τοίχων, χωρίς να έχει καμία απολύτως προηγούμενη σχετική εκπαίδευση ή εμπειρία. Το κτίριο είναι ένα ιδιότυπο προσωπικό μείγμα διάφορων αρχιτεκτονικών στυλ, διακοσμημένο με παραστάσεις επηρεασμένες από τη Βίβλο και την Ινδική μυθολογία.
Ο Σεβάλ χρησιμοποίησε -εκτός από τις πέτρες του- ασβεστόλιθο, κοτετσόσυρμα και τσιμέντο. Ολοκλήρωσε την κατασκευή του Παλατιού του το 1912.
Όταν ολοκληρώθηκε το 1912, είχε μήκος 26 μέτρων ενώ το ύψος του άγγιξε τα 10 μέτρα.
Από το 1969 και μετά, το ιδανικό παλάτι θεωρείται ιστορικό σημείο της Γαλλίας ένα ιδιόρρυθμο κτίριο και ένα από τα χαρακτηριστικά δείγματα της τέχνης του περιθωρίου.
Μετά την ολοκλήρωση του Παλαί Ιντεάλ, ο Σεβάλ δήλωσε την επιθυμία του να ταφεί, όταν θα πέθαινε, μέσα στο δημιούργημά του, κάτι που δεν επέτρεπε όμως ο γαλλικός νόμος. Ο Σεβάλ αναγκάστηκε να συμμορφωθεί και, όταν θα ερχόταν η ώρα, να θαφτεί στο κοιμητήριο του χωριού, ήθελε όμως να διαλέξει ο ίδιος το σχήμα του τάφου του.
Έτσι, αρχίζοντας στα 1914, πέρασε άλλα οχτώ χρόνια μαζεύοντας πέτρες και χτίζοντας, στο κοιμητήριο του Hauterives, τον “Τάφο της σιωπής και της ανάπαυσης χωρίς τέλος”, που ολοκληρώθηκε το 1922.
Εκεί θάφτηκε όταν πέθανε περίπου ένα χρόνο αργότερα, το 1924. Λίγο πριν πεθάνει, είχε τύχει της αναγνώρισης καλλιτεχνών όπως ο Αντρέ Μπρετόνκαι ο Πάμπλο Πικάσσο.
Στις 12 Σεπτέμβρη του 1975, ο τάφος του Σεβάλ συμπεριελήφθηκε κι αυτός στον κατάλογο ιστορικών μνημείων της Γαλλίας.
Οι φωτογραφίες και το βίντεο της δουλειάς του Ferdinand Cheval είναι εκπληκτικά.