Αναδημοσιεύουμε απο ένα εκ των σοβαρότερων ιστολογίων….
Φυσικά χρειάζονται κάποιες επιπλέον γνώσεις και σκω(π)τικό πνεύμα για να πάρετε μπρός, αλλά σύντομα πολλά απο όσα αναφέρονται στην αναδημοσίευση θα τα προσεγγίσουμε, έτσι για να μαθαίνουν οι νεώτεροι…
Διαβάστε
αί τί περιμένατε, δηλαδή; Να βγεί “Ναί”; Εύκολο είναι;
Καί τί θα γινόταν μετά το “Αρχαίον καί Παραδεδεγμένον Σκωτικόν Δόγμα”; Θα μετατρεπόταν σε “Αρχαίον καί Παραδεδεγμένον Δόγμα της αγγλίτσας”; Μπάααα… σε καλό σας! Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα!
Άμ, κι ο ναός του Ρόσσλυν;
Ολόκληρες χιλιετίες περίμεναν οι Άτλαντες (Νορμανδοί – κι ευτυχώς τους έδωσε δρόμο ο Αλέξιος Κομνηνός από ‘δώ), να ξαναφέρουν στη στάνη τα τσινίσαντα Ατλάντεια πρόβατα (Κέλτες), λέτε τώρα να ξανανοίξουν την πόρτα του μαντριού έτσι, εύκολα; Αφελείς είσαστε!
Ολόκληρους αιώνες ύφαινε η αγγλίτσα τον ιστό της δηλητηριώδους αράχνης, που λέγεται “τεκτονισμός”. Τώωωωρα θα σχίσει (ή θα επιτρέψει να σχίσουν) το δίχτυ έτσι, χάριν παιδιάς; Γιά χάρη του ρομαντισμού μερικών-μερικών;
Κυρίες καί κύριοι, οι ανεξαρτησίες (ή μη ανεξαρτησίες) κρατών δεν γίνονται γιά τα λεφτά. Ούτε γιά τα πετρέλαια. Γίνονται (ή όχι) γιά σοβαρώτατους λόγους, καί οι λόγοι αυτοί είναιΜΟΝΟΝ φυλετικοί.
Τώρα, αν κάποιος δεν θέλει να το δεί αυτό, πρόβλημά του.
Επίσης… Γιά να πετύχουν τέτοιες κινήσεις, πρέπει:
- Να ρέει χρήμα (κατά κανόνα “υπογείως”).
- Καί να σταθμίζονται οι διεθνείς αρνητικοί παράγοντες, πριν ξεκινήσει ο,τιδήποτε.
Όσο, λοιπόν, είναι ζωντανό καί ακέραιο το δεκανίκι πάσης ανομίας, οι ηπαπάρα (άλλως: “Νέα Ατλαντίς”), μην περιμένετε τίποτε.
Διότι, στο σκωτσέζικο δημοψήφισμα καί έρρευσε άφθονο (μαύρο καί …ημίμαυρο) χρήμα υπέρ του “Όχι”, καί πετάχτηκε ο αγάπης καί είπε πως τυχόν ανεξαρτησία της Σκωτίας θα “δυσαρεστούσε” τις ηπαπάρα. (Αν καί δεν μας εξήγησε το γιατί.)
Όποιος δεν θέλει να τα δεί ούτ’ αυτά, επίσης πρόβλημά του.
Γιά να τελειώνουμε: Η Σκωτία θα γίνει ανεξάρτητη περίπου το 2032. Όχι νωρίτερα.
Στα δικά μας, τώρα. (Σχετικά, όμως, μ’ αυτό που συζητάμε.)
Πήγε, λέει ο Τσίπρας στον Πάπα, κι αναρωτιένται πολλοί τί πήγε να κάνει.
Πολύ απλό – καί απολύτως φυσιολογικό, αν ξέρεις πέντε πράγματα:
Ο με κάποτε εξιουδαϊσμένους προγόνους Κρόνιους Πελασγούς από τη Ρώμη Τσίπρας, λίαν συντόμως πρωθυπουργός της χώρας μας (καί μάλλον σε κυβέρνηση συνασπισμού), πήγε να κάνει φροντιστήριο στον κρυπτοϊουδαίο (έως σχεδόν φανερά ιουδαίο – βλέπε καμώματά του στη συναγωγή του Μπουένος Άϊρες, κτλ) Κρόνιο Πελασγό από τη Ρώμη Μπεργκόλιο.
Όπως βλέπετε, Άτλαντες καί Κρόνιοι Πελασγοί ποντάρουν τα ρέστα τους εν όψει Γ’ ΠΠ… κι εν όψει του ποιός θα επιζήσει μετά, καί πώς. (Αν θά ‘ναι άρχων ή αρχόμενος, δηλαδή.)
Η δε ετοιμαζόμενη (ψευδεπίγραφη) “πανθρησκεία”, δεν είναι πανθρησκεία. Είναι η πανάρχαιη λατρεία του Κρόνου. (Ναί, με τις θυσίες μικρών παιδιών, κτλ κτλ.) Ξεκάθαρα. Πιό ξεκάθαρα, δεν γίνεται.
Ο αρχηγός αυτής της κρόνιας λατρείας, πάλι, δεν μπορεί να είναι άλλος, από τον Πάπα Ρώμης. Τον απ’ αιώνων “επίσημο” θρησκευτικό αρχηγό των Κρονίων Πελασγών της Μ. Ασίας (Τροίας), που πήγε δυτικά.
Οι διάφοροι ραββίνοι, Άννες, Καϊάφες, καί λοιποί, έρχονται μετά. Πολύ μετά. Έτσι, αν καί φαινομενικά έχουν τρομερή ισχύ στην εποχή μας, “Πάπα παρόντος” θα το βουλώσουν.
Αν θέλετε να ενημερωθείτε περισσότερο, μερικά ενδιαφέροντα μυθιστορηματικά ( ;;;… ) περί Πάπα καί επερχόμενης “πανθρησκείας”, μας τά ‘χει πεί (εδώ καί χρόνια, ο άπαιχτος!) ο Λεωνίδας Χατζηνικολάου, στο “Ελιξήριο της Αθανασίας”.
Λοιπόν, με τον Αρχοντώνη όντα Κρόνιο Πελασγό δεδηλωμένον, μένουν να “τουμπαριστούν” τα εναπομείναντα παιδιά του Διός/Θεού: η Ελλάδα, η Κύπρος, η Ρωσσία. Άριστα καταλαβαίνουμε, λοιπόν (όσον αφορά την Ελλάδα), τί ζόρι τραβάει ο Πάπας, γιά να φτάσει να καλεί σε συνομιλίες το παιδάκι των σχολικών καταλήψεων. (Να περάσει/ισχυροποιήσει νόμους, ώστε να μην ακούγονται οι καμπάνες των εκκλησιών, να φάμε στη μάπα “πολυπολιτισμούς”, κτλ κτλ κτλ. Η χαρά του τυπικού άπατρι καί συμπλεγματικού συριζαίου, δηλαδή.)
Τώρα, γιά την Κύπρο, θα βρεθεί κι εκεί εύκολα κάποιος Κρόνιος Πελασγός. (Πάντα βρίσκονται πρόθυμοι καί …καλολαδωμένοι “α-υ-νανιστές”.) Καί μονάχα η Ρωσσία είναι ξεχωριστή περίπτωση – που, θέλοντας καί μή, θα υπερασπιστεί μέχρις εσχάτων ( των …άλλων! 🙂 ) την Ορθοδοξία, δηλαδή την πίστη του Διός/Θεού.
Γνώμη μου όλ’ αυτά;
Ναί.
Αλλά, αν δεν θέλετε τέτοιες γνώμες, βάλτε την τηλεόραση στα “έγκριτα” κανάλια.