Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία: με γοργούς ρυθμούς αυτή η χώρα μεταβάλλεται σε…χώρο. Ένας απλός γεωγραφικός χώρος, μέσα στον οποίο οι μόνες αρχές που λειτουργούν είναι οι αρχές της κβαντομηχανικής, και συγκεκριμένα, η αρχή της απροσδιοριστίας ή της αβεβαιότητας: «οι φυσικοί νόμοι δεν μπορεί να οδηγήσουν σε πλήρη προσδιορισμό αυτού που συμβαίνει στον χώρο και τον χρόνο. Τα γεγονότα έχουν μάλλον τεθεί και πάλι στο παιχνίδι της τύχης». Μεταφέρετε αυτό τον ορισμό στην ελληνική πολιτική σκηνή και γενικότερα στην Ελληνική κοινωνία, και θα έχετε την όλη εικόνα της κατάστασης.
Ο μόνος λόγος για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές ήταν η υπόσχεση για το σχίσιμο των μνημονίων και το τέλος της λιτότητας. Τώρα που τα παίρνουν όλα πίσω, όχι μόνον οι ίδιοι δεν έχουν τη φιλοτιμία (σπάνια λέξη στη σύγχρονη Ελλάδα) να παραιτηθούν, αλλά κανείς δεν εγείρει αυτό το ζήτημα: την απαίτηση να παραιτηθεί μία κυβέρνηση η οποία αθέτησε κάθε προεκλογική εξαγγελία. Απόλυτη σιγή από όλους τους θεσμούς, από τους ”πνευματικούς ανθρώπους”, από τα μέσα ενημέρωσης, από τους πάντες.
Η μόνη πραγματοποίηση στόχων, είναι τα λεωφορεία που αδειάζουν μετανάστες στην ομόνοια, διότι όπως αναφώνησε ο νέος Ροβεσπιέρος και ”φωστήρας” της εγκληματολογίας όταν άνοιγε τα κέντρα κράτησης: «Ελευθερία, Ισότης, Αδελφότης»! Το οποίο μεταφράζεται ως ακολούθως: ο Ινδός, ο Πακιστανός, ο Αφγανός είναι ίσος και αδελφός με τον Έλληνα, το Γάλλο, το Γερμανό, τον Ιταλό. Και προφανώς η κουλτούρα, το πολιτικό τους σύστημα, οι αξίες τους είναι ίδιες και ίσες. Και αυτός είναι καθηγητής σε πανεπιστήμιο! Μα εάν ισχυριζόταν κάτι τέτοιο σε μία οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πανεπιστημιακή σχολή ανθρωπολογίας και σε μια νορμάλ εποχή, θα του έλεγαν: «ξαναδιάβασε και πέρασε να δώσεις το μάθημα το επόμενο εξάμηνο». Βέβαια, θα μου πείτε, τι κάθομαι και γράφω; Είναι δυνατόν κάποιος να είναι σοβαρός άνθρωπος και να ανήκει στο ΣΥΡΙΖΑ; Αδύνατον.
Ο σύριζα δεν έχει σχέση ούτε με προλετάριους, ούτε με αγώνες, ούτε με αντι- ιμπεριαλισμούς, ούτε με πνευματικότητα , ούτε με πολιτική φιλοσοφία, ούτε με τίποτα από όλα αυτά. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ορισμός της ΠΑΡΔΑΛΟΤΗΤΑΣ.
Όπως αναφέρει η Βικιπαίδεια: παρδαλός< ελληνιστική κοινή πάρδαλος < αρχαία ελληνική πάρδαλις
παρδαλός -ή -ό
- πολύχρωμος (ειδικότερα) (για ζώα) που έχει στίγματα ή κηλίδες.
- χρωματιστός (ειδικότερα) (μειωτικά) που έχει πολλά και ανόμοια χρώματα.
- (μεταφορικά) (για γυναίκα ή άνδρα) ελευθερίων ηθών.
Νομίζω λοιπόν ότι ο πιο περιεκτικός και συνοπτικός ορισμός του ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται στο λήμμα παρδαλόςτης Βικιπαίδειας.
Οι λόγοι για τους οποίους η κυβέρνηση δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει τις εξαγγελίες της, δεν μας ενδιαφέρουν, ούτε θα ασχοληθούμε εδώ εάν ήταν σωστές και πρέπουσες ή όχι, αυτές οι εξαγγελίες. Το κρίσιμο ζήτημα είναι η μη πραγματοποίηση των υποσχέσεων. Ο πολιτικός κρίνεται για την ικανότητα του να προβλέπει τα γεγονότα, να σταθμίζει τι μπορεί ή δεν μπορεί να επιτύχει, να έχει μία στρατηγική που να βασίζεται στην πραγματικότητα. Αν αποτύχει σε όλα αυτά, παραιτείται, ή τουλάχιστον, οι θεσμοί της χώρας θα έπρεπε να ζητήσουν την παραίτηση του.
Ιερωμένοι που έχουν την εικόνα του ”μαχητή” και του “πατριώτη”, βγήκαν και είπαν «μπράβο Τσίπρα λεβέντη!», διανοούμενοι και άνθρωποι του ”πνεύματος”, δήλωσαν ότι «ο Τσιπρας είναι ταλαντούχος, ώριμος και συγκινημένος.», άλλοι φτιάξανε fan club για τον…Βαρουφάκη!
Άι σιχτίρ όλοι σας. Νομίζω ότι η συνολική νέο-ελληνική πνευματική κατάσταση περιγράφηκε άριστα από τον αείμνηστο Παναγιώτη Κονδύλη: «…οι μίμοι και οι γελωτοποιοί εκπροσωπούνται με ποσοστά ιδιαιτέρως υψηλά στους κύκλους των διανοουμένων, στα πανεπιστήμια και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης»