Αυλάκια στο μέτωπο, ανασηκωμένο πηγούνι, πιεσμένα χείλη μας κάνουν ένα μείγμα από θυμό, αηδία και περιφρόνηση. Εκπέμπουν αρνητική διάθεση και κριτική σε μια συζήτηση ανάμεσα σε Αγγλους,Ισπανούς, κινέζους, και γενικά σε όλες τις γλώσσες έκφρασης του κόσμου ακόμη και στη νοηματική γλώσσα (ASL), σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο τεύχος Μαΐου του περιοδικού Cognition. Οι λέξεις είναι περιττές, και κανένας ήχος, δεν μπορεί να αντικαταστήσει , καλύτερα την απόριψη πρότασης με τόση σιγουριά. Ο Aleix Martinez, καθηγητής γνωστικής συμπεριφοράς και μηχανικών υπολογιστών στο The Ohio State Πανεπιστήμιο, σε μια δήλωσή του ανέφερε ότι αποτελεί προσωπική “υπογραφή”.
Οι ερευνητές κατέληξαν ότι υπάρχει μια βασική έκφραση που δείχνει την αποδοκιμασία στους πολιτισμούς. Η αποδοκιμασία, αηδία και η διαφωνία είναι θεμελιώδης συναισθήματα επικοινωνίας. Η παγκόσμια πανομοιότυπη έκφραση του προσώπου σημαίνει ότι η έκφραση των συναισθήματων έχει εξελιχθεί απο πολύ νωρίς στην ανθρώπινη ιστορία.