Τα κατάφερε χειραγωγώντας τον κόσμο, διασφαλίζοντας ότι θα πιστεύει ότι μία πραγματική δημοκρατία ήταν δυνατή μόνο σε μία καπιταλιστική κοινωνία, επειδή ήταν σε θέση να κάνει οτιδήποτε, να κατασκευάσει όμορφες λεωφόρους, να φέρει τον κινηματογράφο στα σπίτια των ανθρώπων, τα φτιάξει ασύρματα τηλέφωνα, λαμπερά σπορ αυτοκίνητα. Εν ολίγοις, ένας καθαρός καταναλωτισμός. Και άφησε να εννοηθεί, ότι η δημοκρατία και ο καπιταλισμός ήταν έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες.
Απ’ τις πιο µεγάλες προπαγάνδες που έκανε ο Edward ήταν µια πολιτική προπαγάνδα, που έγινε κατά τη διάρκεια του 1954, όπου κατάφερε να ανατρέψει τον δηµοκρατικά ελεγµένο πρόεδρο της Γουατεµάλας, Jacobo Árbenz και να λήξει την επανάσταση που γινόταν στη χώρα.
Ο Edward κατάφερε να πείσει τον κόσµο, πως ο πρόεδρος της Γουατεµάλας ήταν κοµµουνιστής.
Έτσι σε συνδυασµό µε τον τότε ψυχρό πόλεµο, ο πρόεδρος ήταν «αγκάθι» για την κοινωνία και γενικότερα για τον κόσµο ολόκληρο.
Αυτό βέβαια έγινε για χάρη της εταιρείας, United Fruit Company (UFC), που είχε τεράστια κέρδη από το χαµηλό κόστος παραγωγής στη χώρα.
Η συγκεκριµένη εταιρεία έκανε πολύ µεγάλες πωλήσεις από το εµπόριο της µπανάνας και όπως αναφέρεται στο βιβλίο «The Father of Spin: Edward L. Bernays & The Birth of PR”, ο όρος “Κυβέρνηση της µπανανίας” βγήκε απ’ αυτό το γεγονός.