Σε κάθε είδους αντιπαράθεση, δύο είναι τα πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει να γνωρίζεις.
Το πρώτο που πρέπει να ξέρεις είναι, το σε ποια θέση βρίσκεσαι. Πρέπει να γνωρίζεις τα γεγονότα και τα δεδομένα, τα δυνατά σου σημεία και τα αδύναμα, και γενικά να γνωρίζεις τον εαυτό σου. Το δεύτερο και πιο σημαντικό είναι να μπορείς να προβλέψεις τις κινήσεις του αντιπάλου σου, επειδή ένας προβλέψιμος αντίπαλος είναι ένας αντίπαλος που μπορείς να νικήσεις. Αυτό ισχύει σε κάθε διαμάχη ή ανταγωνισμό. Σε μια απλή διαφωνία ή συζήτηση, σε ένα παιχνίδι σκάκι, όπου μπορείς να παγιδεύσεις τον αντίπαλό σου προβλέποντας τις κινήσεις του, στο ποδόσφαιρο, όπου με μια καλή άμυνα μπορείς να σταματήσεις την επίθεση του αντιπάλου. Aναμφισβήτητα αυτό ισχύει και σε έναν πόλεμο, αν μπορείς να προβλέψεις την στρατηγική του αντιπάλου, τότε ο αντίπαλος μπορεί εύκολα να ηττηθεί.
Ένα από τα πράγματα που κάνει έναν αντίπαλο προβλέψιμο είναι το κίνητρο. Αν θέλεις να καταλάβεις ΠΩΣ θα δράσει κάποιος, το να καταλάβεις, το ΓΙΑΤΙ θα δράσει, είναι μια καλή αρχή. Είτε είσαι αντιμέτωπος με έναν συζητητή, έναν σκακιστή, έναν ποδοσφαιριστή ή έναν τρομοκράτη, το να καταλάβεις το κίνητρο είναι το κλειδί για να προβλέψεις τις επόμενες κινήσεις του αντιπάλου και μετά να τον νικήσεις. Δυστυχώς, στις ΗΠΑ δεν φαίνεται να εφαρμόζεται αυτό. Όλα τα αμερικανικά ΜΜΕ, αντί να ασχολούνται με το κίνητρο του μακελάρη που σκότωσε 50 ανθρώπους και τραυμάτισε 50 ακόμα στο Ορλάντο, ασχολούνται με την μέθοδο. Ερωτήσεις όπως, «Τι όπλο χρησιμοποίησε;», «Πως το απέκτησε;» και «Πως μπορούμε να ελαττώσουμε την διαθεσιμότητα αυτών των όπλων;» ακούγονται επανειλημμένα για να κάνουν πλύση εγκεφάλου στους απλούς θεατές και να τους κάνουν να πιστέψουν πως το πρόβλημα είναι τα όπλα και όχι αυτοί που τα χρησιμοποιούν. Και εννοείται πως και οι πολιτικοί-μαριονέτες είναι μέσα στο κόλπο.
– Μπαράκ Ομπάμα: «Το γεγονός αυτό είναι μία ακόμη υπενθύμιση, για το πόσο εύκολο είναι για κάποιον να βρει ένα όπλο και να αρχίσει να πυροβολεί ανθρώπους σε ένα σχολείο ή σε έναν τόπο λατρείας ή σε μια κινηματογραφική αίθουσα ή σε ένα νυχτερινό κέντρο».
– Χίλαρι Κλίντον: «Δεν θα δαιμονοποιήσω, ούτε θα δημαγωγήσω και ούτε θα κηρύξω πόλεμο σε μια ολόκληρη θρησκεία. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Πρέπει να πάρουμε αυτά τα όπλα πολέμου από τους δρόμους».
– Μπέρνι Σάντερς: «Πρέπει να σας πω, πως και πριν 25 χρόνια πίστευα πως σ’αυτή τη χώρα δεν πρέπει να πουλάμε όπλα, που είναι σχεδιασμένα να σκοτώνουν ανθρώπους».
Όλοι αυτοί οι πολιτικοί ηγέτες επικεντρώνουν την προσοχή των πολιτών στην μέθοδο και όχι στο κίνητρο του τρομοκράτη. Δεν θα ακούσετε ερωτήσεις όπως, «Τι θα μπορούσε να κάνει κάποιον να κάνει κάτι τόσο φρικιαστικό;» ή «Θα μπορούσε η βίαιη θρησκευτική ιδεολογία του δράστη να είναι το κίνητρο αυτής της αποτρόπαιας πράξης;». Όλοι ασχολούνται με το πόσο τρομακτικά είναι τα όπλα. Σίγουρα τα όπλα μπορεί να είναι τρομακτικά, αλλά το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τα κουζινομάχαιρα ή τα αεροπλάνα. Όμως το ίδιο το εργαλείο δεν είναι τόσο τρομακτικό, όσο το κίνητρο με το οποίο το χρησιμοποιεί κάποιος που θέλει το κακό μας. Αν κάποιος έχει μεγαλώσει με την νοοτροπία, που όχι μόνο του επιτρέπει, αλλά τον παρακινεί και τον ενθαρρύνει να επιτεθεί σε άλλους ανθρώπους, τότε δεν έχει και μεγάλη σημασία αν το εργαλείο που θα χρησιμοποιήσει για να το κάνει θα είναι ένα όπλο ή ένα μαχαίρι ή μια πέτρα ή ένα παπούτσι. Όλα αυτά είναι λεπτομέρειες. Θα χρησιμοποιήσει ότι βρεθεί μπροστά του και δεν θα σταματήσει μέχρι να πετύχει το σκοπό του, επειδή δεν είναι η μέθοδος η ρίζα της επιμονής του, αλλά το κίνητρο.
Μην νομίζετε πως οι λεγόμενοι κοσμοεξουσιαστές δεν το γνωρίζουν αυτό. Το γνωρίζουν και το χρησιμοποιούν υπέρ τους, κοροϊδεύοντας τους ανθρώπους χωρίς ενδοιασμούς. Μας ζητάνε να δείξουμε κατανόηση και συμπόνια για τους “πρόσφυγες”, ενώ ταυτόχρονα γνωρίζουν πως ο τρόπος ζωής και τα πιστεύω της συντριπτικής πλειοψηφίας των μουσουλμάνων που συνεχίζουν να κατακλύζουν την Ευρώπη, όχι απλά διαφωνεί με τον λεγόμενο δυτικό τρόπο ζωής, αλλά έχει σκοπό να τον καταστρέψει με τη βία. Στην τελική, γιατί δεν έμειναν στην τεραστίων διαστάσεων Τουρκία, που είναι επίσης μουσουλμανική χώρα; Δεν θα ήταν καλύτερα και για αυτούς εκεί; Φυσικά και θα ήταν καλύτερα. Αλλά οι εντολές της Νέας Τάξης είναι ξεκάθαρες. Ανάμειξη των λαών, ανάμειξη των θρησκειών, ανάμειξη των ιδεολογιών και διάλυση όλων όσων έχουν σχέση με πατριωτισμό. Όσοι γνωρίζουν έστω και ελάχιστη ιστορία, ξέρουν πως δεν έχει επιτευχθεί ποτέ μια ικανοποιητική ειρήνη μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων. Και εννοείται πως δεν θα επιτευχθεί ούτε και τώρα, αφού ο λαός που ξεχνάει την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.
Mr. Fantastic